| admin | Date: NEDELJA, 2011-08-07, 2:04 PM | Message # 1 |
|
Generalissimo
Group: Administrators
PORUKA: 1384
Awards: 0
Reputation: 0
Status: Offline
| Novonastale države na jezičkom prostoru srpskog jezika zagradile su se svojim državnim granicama. Ali jezik nema granica. On je s obe strane postojećih granica isti, jedan, jedinstven i srpski, bez obzira kako ga tamo zvali i šta s njime činili.
To nisu novi i drugi jezici. To su samo novi nazivi za jedan jedinstveni Vukov srpski jezik.
Više od polovine srpskog jezičkog prostora nalazi se van granica Srbije. Tamo je upravo onaj novoštokavski ijekavski jezički prostor koji je Vuk Stefanović Karadžić odredio za osnovicu i temelj srpskog jezika. Blizu devet miliona ljudi van Srbije govori srpskim jezikom. Srpskim jezikom govori se u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i u Crnoj Gori.
Danas, kao i ranije, srpskim jezikom govori blizu 20 miliona ljudi. U tome je veličina, moć, bogatstvo i preimućstvo srpskog jezika.
Srpski pisci i savremena srpska nauka o jeziku daju izričit i jasan odgovor šta je srpski jezik, ko njime govori i gde se njime govori, pogotovo sada, kad je na delu cepanje srpskog jezičkog prostora, preotimanje, prisvajanje i preimenovanje u druge jezike. Ne možemo se ponašati kao da se sve to dešava negde na kraju sveta, nekom drugom, tuđem, a ne srpskom jeziku.
Srpski pisci i naučnici obeležavaju granice srpskog jezičkog prostora i odgovaraju na cepanja i prisvajanja delova tog prostora u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i u Crnoj Gori.
U Srbiji danas nema ko drugi i nema drugog mesta sa kojeg se može i mora odbaciti postojanje hrvatskog, bosanskog i crnogorskog jezika na istorijskom jezičkom prostoru srpskog jezika.
Uspeli smo da srpskom jeziku u Srbiji vratimo njegovo ime.
Dužnost nam je da sačuvamo ime srpskog jezika ne samo u Srbiji nego i na celokupnom njegovom prostoru.
Ne možemo prećutati i na taj način potvrditi nazive koji su srpskom jeziku dali u drugim državama.
Državne granice i nazivi tih zemalja su jedno i podležu volji i pravu svakog naroda, ali jezik nije isto što i država.
Tako je svuda u svetu i tako će biti i kod nas, koji jesmo deo tog sveta.
U skladu sa sobom i sa svetom
Kada engleski pisci i lingvisti prihvate da engleski jezik u Americi, Kanadi i Australiji nije engleski, nego američki, kanadski i australijski, tada i srpski pisci i lingvisti mogu prihvatiti da srpski jezik u Hrvatskoj, Bosni i Crnoj Gori nije srpski, nego hrvatski, bosanski i crnogorski.
Za srpske pisce i srpsku nauku o jeziku postoji:
- samo srpski jezik u Hrvatskoj, a ne hrvatski jezik,
- samo srpski jezik u Bosni i Hercegovini, a ne bosanski jezik,
- samo srpski jezik u Crnoj Gori, a ne crnogorski jezik.
To treba jasno reći i čitko napisati da se zna da je tako oduvek bilo i da će tako biti i ostati.
Ćutanje o tome tumači se kao odobravanje.
Teško je prihvaćeno ime srpskog jezika i u Srbiji, ali su lako prihvatana sva nova imena za srpski jezik, čak i naziv BHS, skrojen u Dejtonu.
U skladu sa vukovim učenjem o srpskom jeziku, u Srbiji nema više mjesta za dvije nauke i dva različita stava o pitanju jedinstva, celovitosti i nedeljivosti srpskog jezičkog prostora.
|
| |
| |
